خمیگان دوست داشتنی  

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم تا مدتی راهپیماییها ادامه پیدا کرد. یعنی یادم هست که در دوره حکومت مرحوم بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت چندین روز برای اعلام حمایت از وی و حکومت وی راهپیمایی کردیم. ولی بتدریج راهپیماییها جمع شد. ما به مدرسه برگشتیم. من همان سال ۱۳۵۸ دبیرستان را تمام کردم و در دانشگاه قبول شدم و از مهر ۱۳۵۸ دانشجو شده و فعالیتهای اسلامی را با انجمن اسلامی دانشگاه آغاز کردم. نهادها بتدریج شکل گرفتند. ابتدا پاسگاه تخلیه شد و عده ای از جوانهای رزن در پاسگاه مستقر شدند. اتفاقاتی هم افتاد که مهمترین آن قضیه سایان بود که ۴ نفر از افرادی که در پاسگاه مستقر شده بودند در سایان کشته شدند. توضیحش را بعدا خواهم نوشت. اما کارکنان ژاندارمری بعد از آرام شدن اوضاع بر سر کار خود بازگشتند و پاسگاه را تحویل گرفتند.  کمیته انقلاب اسلامی هم بوسیله مرحوم حاج آقا شریفی و افرادی مثل آقای کمالی، فاضل و....، شکل گرفت. بسیج رزن هم بااستقرار آقای غلامرضا طیب و همکاری آقایان شهید سید اکبر حسینی، ابوالفضل رحمانی، حاج نجات جعفری، حاج سلیمان قاسمی، حاج جعفر شریفی، قوچعلی یداللهی، حاج جاراللهی و ....تشکیل شد.  جهاد سازندگی ابتدا در شاهنجرین بوسیله آقای ابوالفضل رحمانی، بعد در گاوسوار بوسیله آقای علی یمینی و کمی بعد تر در خمیگان بوسیله آقایان همایی و صفت الله قاسمی و.... تشکیل گردید.