خمیگان دوست داشتنی  

این نوشته را برای شخصی که اصغر و ماجراهای، در دو فقره از حجه الاسلام آقای عیوضی نقدی نوشته است می نگارم. یک بار ایشان مطالبی نوشته بود که حتی تندتر از آن چیزی است که من در نظرات بینندگان آورده ام. با این که من اعتقاد دارم نباید ما جوانهایی را که جرأت می کنند حرف دلشان را بزنند سرکوب کنیم و نقدهایشان را به تعطیل بکشانیم اما این نوشته که فکر می کنم برای روشنگری و مبتنی بر واقعیات است و من برای اثبات آنها سند عینی دارم لازم است.

اصغر آقا سلام حضور شما در سایت قابل تقدیر است. زیاد نمی خواستم حرفی بزنم چرا که معتقدم نقد منصفانه ضرری ندارد. در گذشته ها کسی از آقای عیوضی انتقادی کرده بود و من آن انتقاد را سازنده می دانستم و در سایت گذاشتم. نوشته شما را هم به این ترتیب. به نظر من شما تا اندازه ای تند رفته ای و انتقاداتت خارج از دایره انصاف است. با این حال نوشته شما را با تغییراتی که کسی متوجه نشود شما از ایشان انتقاد می کنی در سایت گذاشتم. حال که روشن شده روی سخن شما با چه کسی است وظیفه خود دانستم در مورد شخصی که از آغاز زندگی اش وی را می شناسم به عنوان یک شاهد گواهی بدهم. شاید آن بچه هایی که شما مد نظرتان هست هم اشتباهاتی داشته باشند. معلوم است که ایشان آنگونه که شما نوشته ای موضعگیری نمی کند. آقای عیوضی از عواقب تهمت و افترا آگاهی دارد. ممکن است شما برداشت اشتباهی از سخنان ایشان داشته باشی.
نمی دانم جنابعالی چقدر سن وسال داری و چه اندازه از سوابق و منش و اخلاق آقای عیوضی با اطلاع هستی. بی تعصب بگویم ایشان یکی از با اخلاص ترین، صادق ترین، درست کارترین و همراه ترین روحانیون با مردم و طبقات ضعیف است. ایشان از آن دسته انسانهایی است که عملش با گفتارش فاصله ندارد یا فاصله کمی دارد. اینها ارزشهایی است که امروزه کمیاب است و در برخی انسانهایی مثل آقای عیوضی آنها را می توان دید. البته من از ایشان ویژگیهای ارزشمند دیگری هم سراغ دارم هر چند که ممکن است نقدهایی هم برایش داشته باشم.
خوبهای خودمان را تخریب نکنیم. یک سوزن به خودمان بزنیم بعد یک جوالدوز به دیگران.

عذر می خواهم. پایدار باشید.