خمیگان دوست داشتنی  

با سلام
از خدای بزرگ برای شما توفیقات روز افزون مسئلت دارم. به حضور شما عرض می کنم که متر و ترازوی مردم برای قضاوت در مورد انسانها چندان معیار معتبری نیست. انسان موجود بسیار پیچیده ای است. به همین دلیل قاضی اعمال انسانها خدای بزرگ است. البته ما برای تنظیم زندگی خود از انسانها قضاوتی پیدا می کنیم ولی این قضاوت ما نه قابل بیان است و نه حقیقت محض . بطور کلی قضاوت در مورد انسانها جالب نیست و حتی اگر به مدرن ترین روشهای علمی انجام گرفته باشد نمی‌تواند قرین حقیقت باشد. بخصوص این که قضاوت در مورد کسی باشد که در یک محیط کوچک زندگی می کند و با امور اجتماعی مردم سر و کار دارد. برایتان مثالی می‌زنم. ممکن است مردم من را که با آنها بجز سلام و علیک کاری ندارم آدمی خوب معرفی کنند اما برادر بزرگتر مرا که یقین دارم بهتر از من است بد معرفی کنند. چرا که او با مردم بده و بستان دارد و ممکن است نگذارد باغ و جنگلش را با گاو و گوسفند بچرانند. یا این که مردم به من تا آن حد که به منافع شان آسیبی نرسد احترام بکنند اما آنجا که پای منافع در میان باشد رفتارشان طور دیگری باشد. چه بسیار آدمهایی از روستا که آدمهای فوق العاده خوبی بودند ولی مردم آنها را خوب نمی دانستند و چه بسیار آدمهای بدی که مردم آنها را خوب می دانستند.
بنده خدا آقای عیوضی در منزلش نشسته و خبر ندارد که ما در مورد او به قضاوت نشسته ایم و احیانا مثل آن دوست محترم شما به عرض و آبروی ایشان لطمه می زنیم. حتما منسوبین ایشان هم از این بحثهای ما راضی نیستند. بنابراین بهتر است این بحث را در همین جا خاتمه بدهیم.