خمیگان دوست داشتنی  

۱- مقررات حمام

حمام صبحها از اذان صبح تا کمی بعد از طلوع افتاب برای مردان بود. از آن پس تمام روز را تا اوگیر یا حدود ساعت سه یا چهار بعد از ظهر به نسبت کوتاهی یا بلندی روزها برای زنان بود. دوباره از اوگیر به بعد تا آخر شب برای مردان بود ولی غالبا بعد از ساعت هشت یا نه شب دیگر کسی در حمام نبود. زنها و مردها صبحها و عصر ها همواره با هم دعوا داشتند. صبح زود مردها که در حمام بودند تا اندازه ای وقت زنان را می گرفتند و بیرون نمی آمدند در مقابل عصر ها هم زنها که در حمام بودند گاه دیرتر حمام را تخلیه می کردند.

۲- حقوق حمامی

از آنجایی که تعداد جمعیت روستا تا حدی ثابت بود مردان برای حق حمامی پول نمی دادند بلکه سالیانه در سر خرمن برای هرنفر مثلا سه من  ( ۱۲ کیلو)گندم پرداخت می شد.

اما زنان روستا نفری یک عدد نان برای هر بار استحمام به حمام می بردند و در سبد حمام برای حمامی می گذاشتند.

اولین حمام دامادها و عروسها و زنانی که فرزند نوزاد به دنیا می آوردند حق ویژه ای برای حمامی داشت. که معمولا مبلغ خوبی بود.

۳- حفاظت از لباسها و کفش و آنچه به هنگام حمام در جیبها بود

در روستای ما هیچگاه دزد وجود نداشت و کسی لباس یا کفشش را نمی بردند. از طرف دیگر اگر کسی چنین کاری می کرد زود معلوم می شد. بنابراین خیلی مردم در این قید نبودند که مبادا کسی لباس، کفش، پول جیبش را بدزدد اما با این حال معمولا آقایان حمامی صبحها در رخت کن می نشستند تا از لباسها و غیره حفاظت کنند. عصرها حمامی کمتر می توانست در حمام بنشیند زیرا با پایان مهلت حمام زنها آب خزینه تقریبا تمام می شد و از نو به خزینه آب می بستند و  حمامی باید تون را می سوزاند تا حمام را گرم کند. روزها  در وعده حمام زنان،  خانم حمامی ها این مواظبت را انجام می دادند. 

یک نکته قابل ذکر این که مدتهای طولانی حمام با هیزم می سوخته و دود و دم هیزم چندان برای همسایگان حمام آزار دهنده نبوده است اما از زمانی که جمعیت زیاد شد و هیزم دیگر کفاف سوخت مورد نیاز را نمی داد، روغن سوخته و لاستیک باب شد که دود و دم این مواد برای منازل اطراف حمام بشدت آزار دهنده شد و آنان همواره در پی آن بودند که حمام خزینه خراب شود. قبل از تخریب حمام خزینه بحثهای بهداشت و غیره هم مطرح شده بود. هر جا سخن از غیر بهداشتی بودن حمام خزینه سخن به میان می آمد همسایگان حمام خزینه از آن بشدت طرفداری می کردند. من دقیقا به یاد دارم که خدا بیامرز حاج عشقعلی که یکی از هسایگان اصلی حمام بود به هنگام تخریب حمام همه بچه هایش را هم آورده بود و همه با جدیت کار می کردند. 

البته مدتها قبل از تخریب حمام خزینه حمام عمومی دوشی فعلی ساخته شدو بعد ها این حمام تخریب گردید.